Bugun...

Tülay Demircan Koyuncu

Nedenleri Konuşalım Artık!

Tarih: 18-08-2023 03:04:04 Güncelleme: 18-08-2023 03:04:04

Masum her şeyden habersiz babalarını bekleyen iki çocuk… Birden babalarının resimleri, medya da boy gösterir oldu… Artık onlar yetim diye anılacaklardı… Sebepsiz nedensiz yere babasız kalmışlardı… Onlar Yetim kaldılar. Gerisi sadece acı ve yürek yakan bir hikâyeydi!

Şimdi herkes kendine göre yorumlar, küfürler, manşetler atıyorlar… Birbirlerini suçlayan iki taraf oluşturuldu, istenilen aslında olmuştu Birileri amaçlarına ulaşmıştı… Ölen savcı işini yapmaya çalışan bir kuldu. Suçsuz bir kişiyi öldürmek için gösterdikleri sebep ise, bence kullanılmış cahil belki eline geçecek üç beş kuruşla istediği telefonu vb. alacak bir tıfıldı…

Ve Berkin Elvan’ın güya hakkını savunmak için yapılmıştı. Berkin’in hakkını alırken ya savcının iki çocuğunun hakkı ne oldu? Nasıl da amacınız belli sadece ülkeyi kaosa sürüklemek. Aklıselim bir şekilde düşünelim mi? İkisi de yok artık. İkisinin de ardında bıraktığı ağlayan gözler. Yanan yürekler var. Nedenleri konuşalım? Birbirimize suç atarak bir yere ulaşamayacağımızı öğrenemedik mi daha?

Bizler değil miyiz spor müsabakalarından sonra savaşır gibi canla başla kavgalar çıkaran? Allah’ım inanmak mümkün değil! Bizlerde eksik olan akıl mı? Hayır asla! Bizlerdeki öfke hissini saldırı eylemine dönüşmesini sağlayan dengemizin, ahlak iman inançla eksik kalması öfkemize yeniliyoruz.

Öfke, herkesin içinde bulunan normal bir duygu hissidir. Mantığımızla öfkelerimizi yenebiliriz çünkü haklı bir nedene bağlı olsa da, çok çabuk mantık sınırlarını aşabilir. Bu yüzden öfkelendiğimizi hissettiğimiz an itibariyle mantığımıza sığınmalıyız…

Hayatı boyunca yaşadığı dünyayı ve karşılaştığı olayları belli bir bakış açısıyla değerlendiren bireylere, yeni bir anlamlandırma biçimi kazandırmak uzun ve zorlayıcı bir çaba gerektirir. Bu alan ister siyasi, ister dini, ister ahlaki, yâda her neye inanmış ise değiştirilmesi inanın çok güç...

Aşılması için mantığımıza inanç ve ahlakımızı empoze ederek, birde olaylara diğer tarafın penceresinden de bakarak hareket edebiliriz… Bağırıp küfür sözlerle tahrik etmekle, birbirimize düşman olarak bir yere varılabilindi mi?

Dünya kurulduğundan buyana? Cevaplarınızı duyar gibiyim, Asla! Hayır! Ebeveynler, liderler yada idol olan kişiler yaşanılan olaylar hakkında yorum yaparken nasıl örnek olduğunuzu beyinlere nasıl hükmettiğinizi idrak ederek konuşun…

Caniler yetişmesin küfürler söylenmesin çocuklar ölmesin yetim kalınmasın. Açtığımız çukurlara bir gün düşeriz yâda canımızı yakacak birileri mutlaka düşer unutmayalım…

Öfkeyle kalkıp zararla oturmamak ümidiyle…

Bu yazı 4687 defa okunmuştur.