KURBANLA YAKLAŞMAYA GİDİYOR EN UZAKLARA İHH GÖNÜLLÜLERİ...


Rotamız Amerikan emperyalizminin kafamıza kazıdığı korkunç imajlardan birini taşıyan;  Güney Asya Ülkelerinden çekik güzlü, nur yüzlü, simalarından gülümsemenin eksik olmadığı, ilk duyulduğunda orda da mı Müslüman var dedikleri ülke Vietnam.
 Yalova İHH teşkilatı başkan yardımcısı Mustafa Yumuk'un Yalova'lı müslümanların bağışladığı kurbanların organizasyonunu yapmak için gittiği Vietnam'daki izlenimlerini Yalova Pusula gazetesi için kaleme aldı..

Hacı idris, Ahmet Emin.  Her ne kadar boyları kısa, gözleri çekikte olsa bunlar nur yüzlü dedelerimize benziyordu. “sîmâhum fî vucûhihim min eseris sucûd. - Secde edenleri yüzlerinden tanırsınız.”  Kelimelerinin canlanmış hali idi bunlar; Allah’ın selamını veriyorlar. Bir kurban nelere vesile oluyordu,
Vietnam yaklaşık 12-13 saatlik bir uçuş mesafesinde. Yemyeşil, her tarafından sular fışkıran bir ülke. Türkiye’nin yarısı bir yüz ölçüme sahip 80 Milyon Nüfus, 75 bin Müslüman; Ho Chi Minh kentindeyiz burada yaklaşık 5 bin Müslüman yaşıyor. Eski adıyla Saigon.  Müslümanlar Cham Etnik grubuna mensuplar, kendilerine has dilleri var. Ülkede toplam 63, Chi Minh’de 16 cami bulunuyor.   İslamiyet 15.YY’da Vietnam’a gelen tüccarlar aracılığıyla tertemiz haliyle ulaşmış buralara. Tüccarların dürüstlüğü bu etnik grubun topluca İslamiyete geçişine sebep olmuş. Cham ırkının % 90’nı Müslüman kimliklerini korumakta fakat maddi yetersizlikler okumalarına olanak sağlamamaktadır. Dışardan evlenmemeye dikkat etmekteler. Her caminin altında dini değerlerini korumak adına medreselerde çocuklarına eğitim vermektedirler. Üniversitelerin paralı olmasından dolayı imkan bulabilen gençler yurtdışında Malezya, Endonezya, Suudi Arabistan vb ülkelerde eğitim görmektedir. Bu noktada gençlere destek olunması gerektiği kanaatindeyim.
Ümmet bilinci bu insanlarda en üst safhada; Ülkenin en ücra köşesinde de olsa tüm Müslüman ailelerin durumu ile ilgili ayrıntılı bilgiye sahipler. Hatta komşu ülkelerdeki (Vietnam, Tayland  vb)  Müslüman topluluklarla iletişimdeler. Artı bizim orda olmamız zaten ümmet bilincinin bir tezahürü değil miydi. Hiçbir akım hiçbir fikir veya hiçbir bağ biranda tanıştığınız insanlara bu kadar yakınlık göstermenize olanak sağlamaz. Dünyanın öbür ucu, Güney Asya, Vietnam, Ho Chi Minh şehri ve en ücra köylerden birinde de olsa ortaya çıkıyor. Bu şehir ve kırsalında yaklaşık 8000 Müslüman yaşıyor. İHH ismi geçince insanların size karşı davranışları değişiyor. İlgi ve alakaları bir kat daha artıyor.  Ağzınızdan çıkan bir selam sanki aradaki buzları kırıyor gibi. Onlardan biri olduğunuzu hissediyorlar.  Tarımla geçimlerini sağlamaya çalışıyorlar, yağmur olmamasına rağmen birçok yer çamur ve sular altında. Evler derme çatma, tenekelerden örülmüş barakalarda yaşıyor bir kısım köylü.  Yakın zamanda başlayacak yağmur mevsiminde ailelerin perişan olacağı aşikar, çok acil bu ailelerin ev ihtiyaçları giderilmeli.
Bayram namazını sanki Anadolu’nun ücra bir köyünde kılıyoruz . Normalde alışkın olmadığımız konuşma tonları, Kur’an- Kerim okuyunca ne kadar güzelleşiyordu.   Cıvıl cıvıl çocuklar, tertemiz elbiselerini giymiş nur yüzlü çekik gözlü gençler ve biz, namazda saf saf dizilmişisiz. İmamın bir elinde asa diğer elinde hutbe kitabı…
namazdan sonra bayramlaşma kuyruğu; Herkes tek tek bayramlaşıyor. Bayramım bayram oluyor,  Ya Resulallah görseydin bu manzarayı; davetinin nasıl mesafeleri  aştığını. Kurbanın ümmeti nasılda yaklaştırdığını.
 
…..
Kurban kesim alanımız tam bir bayram yeriydi. Her tarafı İHH afişleriyle donatmışlardı, yüzlerce insan bayram namazından hemen sonra aileleri ile alandaki bayram coşkusuna iştirak ettiler; muhtaç olanlar ya da olmayanlar herkes gelmişti  kıtalar arası buluşmaya, Malezyalı, Kamboçyalı, Taylandlı, Ürdünlü, Gazzeli, Vietnamlı, ve Türkiye’den;  Muhammedi bir Bilinçle bir aradaydı. Aslında nereden geldiğimiz önemli değildi: verdiğimiz bir Allahın selamı simaları hemen değiştiriyordu.  Türkiye kelimesi  Mavi Marmarayla eşdeğerdi sanki. Mavi Marmara şehitleri ölü değil diriydiler, zaman ve mekan tanımaksızın tüm dünyayı dolaşıyorlardı. Gönüllerde taht olmuşlardı.
Kesim alanında gelen misafirlerin aç kalmaması için kazan kazan yemekler hazırlatılmıştı. Her  gelen hazırlanmış masalara oturup yemeğini yedikten sonra kurban hissesini alıp ayrılıyordu alandan.
Koşa koşa yanımıza gelen çocukların el öpmeye geldiklerine inanamadık. Toplumun hiçbir kesiminin örf adetinde bulunmayan bu hareket bizi çok şaşırtmıştı. İslamiyet’i buralara kadar getiren tüccarlar hakkında belki bir fikir edinebilir miydik bilemiyorum.
Alandaki  farklı ülkelerden kardeşlerimiz İHH pankartının önünde resim çekmek için kuyruğa giriyorlardı. Bu ne büyük bir gururdu.
Dağıtım yapılacak alanlar belirlenmiş. Birinci kesim alanı 3000 kişinin yaşadığı köy, ikinci alan ise Ho Chi Minh şehri yaklaşık 5000 Müslüman. Kesimden sonra etler 16 camiye, camilerden de oluşturulan ekipler tarafından hisselere bölünüp çevredeki Müslüman halka dağıtım yaptık.
En çok beklediğim anlardan biriydi… hep resimlerde görürdüm. Gönüllülerin en kritik anlarından biriydi, hep fotolara yansıyan, web sitelerini, afişleri  süsleyen bir andı bu; buluşma anı, sebebi gidişimiz,  veren elin alan eli görmediği an; kardeşlerimizden kardeşlerime sırat köprüsü; uzatılan küçük bir İHH poşeti de olsa içinde dünyalara sığmayan gönüller vardı… yüreklerinde kopup gönderdikleri duaları sevinçleri, göz yaşları vardı; Hz. İbrahim’den ve Hz. İsmail’den gelen, kardeşliğin, sevginin, ümmetin ümmet olma bilincinin emanetiydi gelen; kalbimin titrediğini hissederek, saygıyla eğilip vermek gerekti bu kutsal emaneti; yaşadığım en huzurlu ve bahtiyar anlarımdan biriydi. Aslında veren değil alan bizdik…